Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Van Morrison - Moondance (ακόμα ένα αγαπημένο βινύλιο στο πικ απ)



Σήμερα στο πικ απ παίζει το Moondance του Van Morrison, γιατί απόψε έχουμε, λέει, την πιο όμορφη πανσέληνο της χρονιάς, μα κυρίως γιατί ο θείος Van σήμερα σβήνει 77 κεράκια!!!

Happy birthday Mr. Van! 

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

Elvis Presley, "The King of Rock and Roll" . Πραγματικότητα ή μύθος;


 Στις 16 Αυγούστου 1977, ο Elvis Aaron Presley, άφησε το μάταιο τούτο κόσμο, στα 42 του. Ήταν, τελικά, ο βασιλιάς του Rock and Roll, ή ένα καλό εργαλείο στα χέρια των δισκογραφικών; 


Το παραμύθι Elvis αρχίζει κάπως έτσι:

Μια ζεστή μέρα του Ιούλη του ’53 ένας νεαρός απ’ το νότο που μόλις έχει τελειώσει το σχολείο και δουλεύει σε μια εταιρία σαν φορτηγατζής, στέκεται μπρος από μια δισκογραφική εταιρία στο Μέμφις και διαβάζει σε μια επιγραφή: «δισκογραφούμε οτιδήποτε οπουδήποτε, οποτεδήποτε». Αποφασίζει να μπει και να ηχογραφήσει ένα δίσκο για να τον χαρίσει στη μαμά του για τα γενέθλιά της. Ο ιδιοκτήτης της εταιρίας Sam Philips απ’ το διπλανό γραφείο ακούγοντας τη φωνή του Elvisμαγεύεται και ζητάει να μάθει ποιος είναι αυτός ο λευκός που τραγουδάει έτσι τα blues. Στην ουσία όμως μυρίστηκε ταλέντο και χρήματα.

Τον καλεί στο στούντιο για ένα δοκιμαστικό. Ο Elvis έπαιξε με τους Scotty Moore και Bill Black αλλά αρχικά το δοκιμαστικό κρίθηκε αποτυχημένο. Κατά την διάρκεια μιας πρόβας όμως πάνω στο τραγούδι That's All Right, του Arthur Groundout ο Phillips έκρινε το αποτέλεσμα ικανοποιητικό και στις 19 Ιουλίου 1954 το έδωσε στη κυκλοφορία.

Έτσι ο Elvis υπογράφει συμβόλαιο με τη “Sun Records” και αρχίζει η δουλειά στο στούντιο.
Το δεύτερο single κυκλοφόρησε στις 25 Σεπτεμβρίου 1954.
Βέβαια η σχέση του Elvis με τη μουσική είχε ξεκινήσει πολύ πριν, όταν πολύ μικρός είχε λαχταρίσει ένα ποδηλατάκι που όμως έκανε 55 δολάρια, που ήταν πολλά για τους γονείς Presley οι οποίοι του πήραν μια κιθάρα με 12,95.
Στην πραγματικότητα ο ELVIS γίνεται θρύλος όταν μπαίνει στη ζωή του ο δαιμόνιος μάνατζερ Tom Parker, γνωστός με το παρατσούκλι Colonel, το οποίο βέβαια δεν του δόθηκε τυχαία. Έκανε τον ELVIS ότι ήθελε, μόνο για 25% επί των κερδών τα οποία στην πορεία έγιναν 50.
Ο Parker μετέφερε τον Presley από την Sun στην RCA στις 25 Νοεμβρίου 1955,  εξαγοράζοντας το συμβόλαιο του με τη Sun για 35,000 δολάρια. Με την καθοδήγηση του Parker ο Elvis γίνεται εθνικό φαινόμενο. Στις 28 Ιανουαρίου του 1956 και ενώ έξω βρέχει οι αμερικάνικες τηλεοράσεις λιώνουν από ηδονή. Η Αμερική τρέμει την ώρα που ο Elvis τραγουδάει στην εκπομπή Stage Show το Heartbreak Hotel.
Οι συντηρητικοί Αμερικάνοι αντιδρούν. «Αίσχος, Σκάνδαλο» γράφουν οι  “New York Times" ενώ η "San Francisco Chronicle" συμπληρώνει: «στριπτίζ χωρίς γδύσιμο». Ο  Elvis γίνεται το πέος που ξυπνά τις φαντασιώσεις των Αμερικανών. Το Heartbreak Hotel γίνεται αμέσως Νο 1 και ο Elvis συνεχίζει την εμφάνισή του στο show για οχτώ παραστάσεις.
Σάλος δημιουργείται επίσης όταν εμφανίζεται τραγουδώντας το Hound Dog. Ο παραγωγός της εκπομπής για να ηρεμήσει τα πράγματα προσπαθεί να γελοιοποιήσει και το τραγούδι και τον Elvis. Στην επόμενη εκπομπή τον βάζει να τραγουδήσει ξανά το τραγούδι φορώντας φράκο μπρος σε ένα σκύλο που φορούσε ημίψηλο καπέλο. Ο Elvis αρχίζει τις υποχωρήσεις (φυσικά με την καθοδήγηση του Parker).
Ο Parker εν τω μεταξύ φροντίζει να γεμίσει η αγορά με προϊόντα που έχουν το όνομα Elvis. 78 διαφορετικά προϊόντα. Έτσι μπορούσες (αν ήθελες ας έκανες κι αλλιώς) να δεις τον Elvis παντού!
Και σαν φυσικό επακόλουθο αυτής της πλύσης εγκεφάλου έρχεται και ο δίσκος με τα Χριστουγεννιάτικα δια στόματος Elvis.
Με όλα αυτά το καινούριο συμβόλαιο που έχει υπογράψει ο Elvis με την RCA φέρνει πολύ χρήμα και στον ίδιο αλλά και στον Parker.
Το 1955 ο rockabilly τραγουδιστής Carl Perkins κάνει μεγάλη επιτυχία τραγουδώντας για τους hillbillies  και τα φανταχτερά Κυριακάτικα παπούτσια τους.
Η επιτυχία του Perkins κλονίζεται γιατί ο Elvis με την καθοδήγηση πάντα του Parker του κλέβει και το τραγούδι και τη δόξα.
Το 1956 ο Parker σπρώχνει τον Elvis στον κινηματογράφο. Αυτό συμβάλει σιγά σιγά στη μετατροπή του Presley από επαναστάτη rocker σε διασκεδαστή για όλη την οικογένεια. Στη Νέα Υόρκη 3000 πιστοί ξενυχτούν στην ουρά για την πρεμιέρα της πρώτης του ταινίας με τίτλο «Love Me Tender».
Το 1957 το «All Shook Up» ανεβαίνει στο Νο 1, και το «Jailhouse Rock», που είναι και ο τίτλος μιας απ’ τις καλύτερες ταινίες του, φτάνει στο Νο 2 της ίδιας χρονιάς Τα σχόλια, που ακούστηκαν για το τραγούδι αυτό, ήταν οτι ο Elvis εδώ, τραγουδά το ροκ του εγκλήματος.
Η φάμπρικα Elvis υπό τη διεύθυνση του δαιμόνιου Parker αποδίδει μια χαρά. Και το 1958 στα 10 πρώτα της Αμερικής, ο Elvis βρίσκεται μέσα. Στην 6η θέση με το «Hard Headed Woman».
Το 1958 όμως είναι η κρίσιμη χρονιά για τον Elvis. Ενώ κάνει τη  στρατιωτική του θητεία στη Γερμανία πεθαίνει και η μαμά Presley την οποία υπεραγαπούσε. Την επόμενη χρονιά όμως πάλι μέσα στα 10 πρώτα με το «A Big Hunk O’ Love» στην 7η θέση.
Αργότερα μετά το ’60 που επέστρεψε απ’ το στρατό η εικόνα άλλαξε. Το ίδιο και η μουσική. Και οι δυο αυτές αλλαγές είναι αξεχώριστες.
Σημαντικό στοιχείο που πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη είναι ότι και ο μάνατζερ Parker και ο  Presley, που ήταν και οι δύο Νότιοι, δεν ενδιαφερόταν για τίποτε άλλο παρά μόνο για τα λεφτά!
Το 1960 βρέθηκε πάλι στο Νο 1 με το «It’s Now Or Never» αλλά σκέφτηκαν (από κοινού με τον Parker βέβαια) πως υπήρχαν περισσότερα λεφτά έξω απ’ το rock and roll παρά μέσα σ’ αυτό, κι έτσι παράτησε τη μουσική και άρχισε να κάνει μόνο ταινίες.
Έγινε άλλο ένα κερασάκι στη Χολιγουντιανή τούρτα.
Ο απολογισμός της δεκαετίας του ’60 για τον Elvis είναι, τρεις κακές ταινίες το χρόνο για ένα εκατομμύριο δολάρια, συν 50% επί των εισιτηρίων, συν τεράστιες πωλήσεις δίσκων με τα τραγούδια των ταινιών.
Το τέλος της δεκαετίας του ’60, βρίσκει τον Elvis χωρίς να έχει κάνει τίποτα το μουσικά ενδιαφέρον για μια δεκαετία. Μακριά απ’ τη σύγχρονη μουσική, αλλά βγάζοντας εκατομμύρια δολάρια, πουλώντας ουσιαστικά σκουπίδια.
Γύρω στα 1968, 1969 οι ταινίες αρχίζουν να μη φέρνουν κέρδη και ο Elvis αναρωτήθηκε τι να κάνει? Να διακινδυνεύσει μια επιστροφή στη μουσική, ή να ψάξει για κάτι άλλο μέσα στο χώρο του Χόλυγουντ? Αποφάσισε ότι θα ήταν καλύτερα να γυρίσει πίσω, κι έτσι βρήκε τη θέση του στο LasVegas, αντί για το Χόλυγουντ.
Έχει αλλάξει όμως πάρα πολύ. Στο Las Vegas τραγουδάει ντουετάκι και με τον Frank Sinatra που παλιότερα είχε χαρακτηρίσει το ροκ «μουσική για κρετίνους». Αλλά και ο Elvis έχει πάψει εδώ και πάρα πολύ καιρό να είναι ροκ, ενώ νιώθει ιδιαίτερα απογοητευμένος από την πορεία που είχε πάρει η καριέρα του. Αυτό οδήγησε σε ένα μαγνητοσκοπημένο κονσέρτο που αργότερα ονομάστηκε "'68 Comeback Special", μεταδόθηκε από το NBC στις 3 Δεκεμβρίου 1968 και κυκλοφόρησε σε album από την RCA. Ο Presley έχει να εμφανιστεί ζωντανά από το '61 που είχε δώσει μια παράσταση στο Pearl Harbor.
Μετά από αρκετά χρόνια επιστρέφει στα charts, με το τραγούδι του "Suspicious Minds" που ανέβηκε μάλιστα στην πρώτη θέση του Αμερικανικού Billboard την 1η Νοεμβρίου 1969.
Το 1973, 1 δισεκατομμύριο τηλεθεατές μαζί κι εγώ παρακολουθούμε μέσω δορυφόρου ζωντανά μια παράσταση του Elvis στη Χαβάη. Στην ουσία μιας καρικατούρας αυτού που ήταν πριν 15 χρόνια ο Elvis. Προσπάθησε να αποδείξει και σε μας αλλά κυρίως στον εαυτό του ότι είναι ο βασιλιάς του rock and roll αλλά εις μάτην. Τα κιλά του απ’ τη μια και τα φάρμακα, στα οποία προσπάθησε να πνίξει την απογοήτευσή του για την πορεία του, από την άλλη δεν του το επέτρεψαν.
Και το παραμύθι Elvis τελειώνει κάπου εδώ, όχι βέβαια όπως θα ήθελε ο ίδιος, αλλά ούτε και όλοι εμείς που κάποτε τον λατρέψαμε.
Στις 16 Αυγούστου 1977 στο Μέμφις του Τενεσί, βρέθηκε ξαπλωμένος στο πάτωμα από τη μνηστή του Ginger Alden, στο σπίτι του, την βίλα Graceland. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Baptist Memorial όπου και στις 3:30 μ.μ. ανακοινώθηκε ο θάνατος του. Ο Elvis Presley έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 42 ετών. Σε μια συνέντευξη τύπου που δόθηκε αργότερα, οι γιατροί ανακοίνωσαν πως ο θάνατος επήλθε από καρδιακή αρρυθμία η οποία προκλήθηκε από μια μεγάλη δόση φαρμάκων.
Αν ο Elvis ζούσε σήμερα θα ήταν 77 χρονών. Τι θα τραγουδούσε αν τραγουδούσε δεν ξέρω. Πολλοί πιστεύουν ακόμα ότι δεν έχει πεθάνει, αλλά έχει αποσυρθεί. Το ίδιο πιστεύουν και για άλλους. Πολλοί επίσης πιστεύουν ότι ήταν ο βασιλιάς του rock and roll. Ήταν;
(Tο άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε, από τον οικοδεσπότη στις 17 Ιανουαρίου 2010 στο e-Περιοδικό του MusicHeaven)


Τετάρτη 15 Αυγούστου 2012

Woodstock: Τόσο κοντά (χρονικά), μα και τόσο μακριά (ουσιαστικά) από το Monterey!



Μετά το «καλοκαίρι της αγάπης» (Monterey Pop Festival) και πριν έρθει το επόμενο, η ανθρωπότητα γίνεται μάρτυρας του Γαλλικού Μάη, ενώ ο ψυχρός πόλεμος,  ο όλο και αυξανόμενος ανταγωνισμός των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ δηλαδή,  γινόταν όλο και πιο ψυχρός. Τα «παιδιά των λουλουδιών» συνεχίζουν να κάνουν πράξη τα πιστεύω τους, ενοχλώντας μόνο τους συντηρητικούς ανά την υφήλιο, που έτρεμαν στην ιδέα ότι ο γιος τους θα καπνίζει μαριχουάνα και η κόρη τους θα πετάξει το σουτιέν και θα κάνει ελεύθερα έρωτα…
Στα μέσα του 1969 ο Joel Rosenman και ο John P. Roberts, γόνοι και οι δύο εύπορων οικογενειών, αναζητώντας έναν τρόπο να αυξήσουν τα κεφάλαιά τους, δημοσιεύουν μια αγγελία στην Wall Street Journal η οποία έλεγε: «Νέοι, με απεριόριστο κεφάλαιο, ζητούν προτάσεις για ενδιαφέρουσες, νόμιμες επενδύσεις κι επιχειρηματικές ιδέες». Απορρίπτοντας περίπου 8000 απαντήσεις σαν μη σοβαρές, καταλήγουν, μετά από προτροπή του δικηγόρου τους, να συναντηθούν με τον Michael Lang, ιδιοκτήτη ενός στούντιο στην Φλόριντα, και τον Artie Kornfeld, διοικητικό στέλεχος της εταιρείας Capitol Records, οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι είχαν μια εξαιρετική πρόταση. Η πρόταση αφορούσε τη διεξαγωγή ενός μεγάλου μουσικού φεστιβάλ, τα έσοδα του οποίου θα διατίθονταν για την κατασκευή ενός στούντιο ηχογραφήσεων στην Νέα Υόρκη, που παράλληλα θα λειτουργούσε ως πολυχώρος Τέχνης και πολιτιστικών εκδηλώσεων. Η συμφωνία κλείστηκε και έτσι προέκυψε μια εταιρεία που ονομάστηκε Woodstock Ventures Inc. Μετά από πολλούς υπολογισμούς και έρευνες για το ενδιαφέρον που υπήρχε, κατέληξαν να νοικιάσουν ένα μεγάλο κτήμα κοντά στη Νέα Υόρκη, που είχε όλα τα στοιχεία που έκαναν το χώρο ιδανικό. Διέθετε την απαραίτητη αμφιθεατρική κλίση και βρισκόταν στα περίχωρα της Νέας Υόρκης, σε ένα προάστιο ονόματι Bethel, το δημοτικό συμβούλιο του οποίου είδε με καλό μάτι την πρόταση των τεσσάρων επιχειρηματιών, αφού μετά το φεστιβάλ η πόλη θα αποκτούσε τουριστικό ενδιαφέρον και μεγαλύτερη αξία στα οικόπεδα. Ημερομηνία διεξαγωγής του φεστιβάλ ορίστηκε το τριήμερο 15-17 Αυγούστου και το εισιτήριο στα 6 δολάρια τη μέρα.
Τελικά στο Woodstock μαζεύτηκε μισό εκατομμύριο κόσμος, αλλά οι περισσότεροι είχαν μπει χωρίς εισιτήριο, αφού το πρωί της 15ης Αυγούστου, πρώτης μέρας του φεστιβάλ, τα συρματοπλέγματα που περιέβαλαν τον χώρο είχαν πέσει και οι διοργανωτές ανακοίνωσαν ότι το φεστιβάλ θα ήταν ελεύθερο, έχοντας, βέβαια, βγάλει μέχρι την στιγμή εκείνη τα χρήματα τους από την προπώληση περίπου 70000 εισιτηρίων. Η μεγάλη αυτή προσέλευση του κόσμου δεν έγινε χάριν της διακύρηξης περί αγάπης και ειρήνης που ήταν και τα κεντρικά συνθήματα της διοργάνωσης, ούτε ο κοινός σκοπός της διαμαρτυρίας ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, αλλά η συμμετοχή μεγάλων ονομάτων. Βέβαια είχαμε κι εδώ όπως και στο Monterey πολλές απουσίες ονομάτων που αρχικά είχε ανακοινωθεί ότι θα συμμετέχουν.
Για τον Bob Dylan οι διοργανωτές είχαν διαδώσει ότι θα είναι στο φεστιβάλ, αλλά ποτέ δεν του έγινε καμία πρόταση. Άλλωστε ο  Dylan ετοιμαζόταν για το Isle of Wight Festival που έγινε δυο βδομάδες αργότερα.
Οι Beatles ήταν αφ’ ενός μεν, υπό διάλυση, αφ’ εταίρου δε, κυκλοφορεί η φήμη, ότι ο Lennon είχε θέσει όρο, ότι για να παίξουν, έπρεπε να εξασφαλιστεί και η εμφάνιση του γκρουπ της καλής του, οι Plastic Ono Band. Εικασίες; Ίσως ναι, ίσως όχι. Πάντως οι Beatles δεν εμφανίστηκαν όπως και δυο χρόνια πριν στο Monterey.
Οι Rolling Stones δεν μπορούσαν λόγω της απαγόρευσης της εισόδου στις ΗΠΑ κάποιων μελών τους. Άλλωστε ο  Brian Jones που στο Monterey δυο χρόνια πριν είχε πρωτοπαρουσιάσει επί σκηνής τον, άγνωστο τότε, Jimi Hendrix, είχε ήδη αποχωρήσει από το μάταιο τούτο κόσμο.
Οι Jeff Beck Group, αν και αρχικά ήταν προγραμματισμένο να παίξουν την Κυριακή, τελευταία μέρα του φεστιβάλ, δεν έπαιξαν τελικά, γιατί λίγες μέρες πριν διαλύθηκαν, όταν ο Nicky Hopkins αποχώρησε από το σχήμα. Παρεμπιπτόντως ο Hopkins εμφανίστηκε στο Woodstock με τους Jefferson Airplane.
Οι Doors ακύρωσαν την τελευταία στιγμή γιατί θεώρησαν το Woodstock μια κατώτερης τάξης επανάληψη του  Monterey, πράγμα για το οποίο μετάνιωσαν εκ των υστέρων, όπως μετάνιωσαν και οιByrds που δεν δέχτηκαν να συμμετέχουν.
Άλλοι που απέρριψαν τις προτάσεις για συμμετοχή: Tommy James and the Shondells, The MoodyBlues, Spirit, Joni Mitchell, Roy Rogers.
Παρ’ όλες όμως τις απουσίες, αυτοί που τελικά συμμετείχαν, και δεν ήταν λίγοι , αντάμειψαν το πολυπληθές κοινό που κυριολεκτικά κυλίστηκε στη λάσπη, αφού και τις τρεις μέρες του φεστιβάλ, οι ουρανοί άνοιγαν κάθε τόσο, με κίνδυνο κάποια στιγμή να ματαιωθεί, αλλά τελικά όλα συνεχίστηκαν και τελείωσαν, έστω και μετ’ εμποδίων…
Την Πέμπτη 14 Αυγούστου λίγα πράγματα ήταν έτοιμα. Η σκηνή δεν είχε στηθεί ακόμη, ο ηχητικός και υλικοτεχνικός εξοπλισμός βρισκόταν στο δρόμο, τουαλέτες δεν υπήρχαν, οι γιατροί δεν είχαν στήσει τις σκηνές τους, το ζήτημα της διατροφής δεν είχε λυθεί και 100.000 περίμεναν μέσα στα αυτοκίνητά τους, αφού χιλιάδες οχήματα είχαν καθηλωθεί καθ’ οδόν προς το Bethel. Εδώ να σημειώσω και το «θάψιμο» που έκαναν, αρχικά, στο φεστιβάλ τα ΜΜΕ.
Τελικά την Παρασκευή 15 Αυγούστου ένα ένα τα ζητήματα που εκκρεμούσαν άρχισαν, ως δια μαγείας, να παίρνουν το δρόμο τους. Το θέμα της διατροφής  ανέλαβε η μη κερδοσκοπική εταιρεία Food For Love, η οποία θα μοίραζε δωρεάν χάμπουργκερ και Coca Cola σε όλους τους θεατές. Αντίστοιχα η εταιρεία Port O San προμήθευσε τον χώρο με 2.000 χημικές τουαλέτες που συνδέονταν υπογείως με τον αγωγό του Bethel. Η σκηνή και τα μηχανήματα στήθηκαν, και στις 4 το μεσημέρι όλα ήταν έτοιμα. Ο καιρός βέβαια όπως είπα και πιο πάνω ήταν εχθρικός και το αποτέλεσμα ήταν να χαρακτηρισθεί το  Woodstock, ως το «λασπωμένο φεστιβάλ».
Στις 5 και 7 πρώτα λεπτά το απόγευμα, ο  Tim Hardin, βοήθησε με ένα δυνατό σπρώξιμο τον Richie Havens, να βγει στη σκηνή, αφού ντρεπόταν να εμφανιστεί πρώτος, γιατί φοβόταν τις αντιδράσεις του κόσμου. Το Woodstock Music And Art Fair, όπως ήταν το πλήρες όνομα του φεστιβάλ, είναι πια γεγονός! Στις τρεις μέρες που διήρκεσε στη σκηνή του παρέλασαν οι παρακάτω:
Παρασκευή 15 Αυγούστου
Richie Havens. Αμερικανός folk τραγουδιστής και κιθαρίστας που είναι γνωστός κυρίως για το ιδιαίτερο στυλ στην κιθάρα και για το εν λόγω άνοιγμα του Woodstock.
Sweetwater. Μια  rock μπάντα από το Los Angeles που αρχικά ήταν κανονισμένο να ανοίξουν εκείνοι το φεστιβάλ, αλλά τελικά αυτό έκανε ο Richie Havens.
Bert Sommer. Άλλος ένας folk τραγουδιστής της δεκαετίας του 60.
Ravi Shankar. Ο κυριότερος εκπρόσωπος της Ινδικής μουσικής στη Δύση. Δυο χρόνια μετά το Monterey Pop Festival, ξαναμαγεύει το πλήθος (πολύ μεγαλύτερο αυτή τη φορά) στο Woodstok.
Tim Hardin. Αυτός, που όπως είπα πριν, βοήθησε με τον τρόπο του να ξεκινήσει το φεστιβάλ. Ακόμα ένας folk τραγουδιστής και συνθέτης.
Melanie Safka. Γνωστότερη ως Melanie, folk, pop, country τραγουδίστρια και συνθέτης.
Arlo Guthrie. Εδώ έχουμε το μήλο που έπεσε κάτω απ’ τη μηλιά. Ο γιος του Woody Guthrie ήταν ακριβώς ότι ο πατέρας του. Folk τραγουδιστής και κιθαρίστας.
Joan Baez. Τη μέρα κλείνει η ιέρεια της Αμερικάνικης folk με το χαρακτηριστικό ύφος και το μοναδικό vibrato στη φωνή της.
Σάββατο 16 Αυγούστου
Quill. Μια μπάντα που ήταν δημοφιλής στις βορειοανατολικές Πολιτείες, και μετά την εμφάνισή τους στο Woodstock απέκτησαν φίλους σε όλη τη χώρα.
Country Joe McDonald. Ο αρχηγός και τραγουδιστής της psychedelic rock μπάντας Country Joe and The Fish από την California που γνωρίσαμε δυο χρόνια πριν στο Monterey Pop Festival. Να σημειώσω οτι είχαμε και εμφάνιση ως Country Joe and The Fish, την τελευταία μέρα του φεστιβάλ.
John Sebastian. Ένας pop folk συνθέτης, κιθαρίστας, και τραγουδιστής που κληρονόμησε από τον πατέρα του John Benson Sebastian και την τεχνική στο παίξιμο της φυσαρμόνικας.
Keef Hartley Band. Μια μπάντα που ανακατεύει jazz, blues, και rock and roll ήχους. Είναι η μπάντα του Βρετανού ντράμερ Keef Hartley, που η καριέρα του είχα αρχίσει όταν αντικατέστησε τον Ringo Starr στο γκρουπ  Rory Storm and the Hurricanes, ενώ πριν δημιουργήσει τη δικιά του μπάντα, διετέλεσε για ένα φεγγάρι ντράμερ του John Mayall.
Santana. Η μπάντα του Carlos Santana που στο Woodstock τράβηξε την προσοχή του κοινού με τον latin rock ήχο τους και όχι μόνο. Αξιοσημείωτη ήταν και η εμφάνιση του νεαρού ντράμερ και περκασιονίστα Michael Shrieve.
The Incredible String Band. Ένα psychedelic folk γκρουπ από τη Σκοτία.
Canned Heat. Ευρέως γνωστοί κι αυτοί από τη συμμετοχή τους δυο χρόνια πριν στο Monterey Pop Festival. Η πλέον αγαπημένη μπάντα των hippies.
Mountain. Φρέσκια (δημιουργήθηκαν το 1969) hard rock μπάντα, που θεωρείται πως είναι απ’ αυτές που επηρέασαν αρκετά την εξέλιξη του heavy metal στη δεκαετία του 70.
Grateful Dead. Γνωστοί για τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο παντρεύουν στοιχεία από διαφορετικά στυλ μουσικής, όπως rock, folk, bluegrass, blues, reggae, country, jazz, psychedelia, και space rock. Θεωρούντα μαζί με τους Blues Project οι πρώτες jam bands, παγκοσμίως.
Creedence Clearwater Revival. Αμερικάνικη rock μπάντα συχνά αναφερόμενοι και ως CCR, κατά την εμφάνισή τους στο Woodstock ήταν στην καλύτερη στιγμή της καριέρας τους.
Janis Joplin. Η πρωτοεμφανισθείσα στο Monterey Pop Festival, ως τραγουδίστρια των Big Brother & The Holding Company, Janis Joplin έχοντας αποχωρήσει από το σχήμα πριν ένα χρόνο, εμφανίζεται εδώ με το γκρουπ που την συνοδεύει πλέον στην solo καριέρα της, τους Kozmic Blues Band. Όπως και δυο χρόνια πριν στο Monterey, έτσι και εδώ στο Woodstock, κερδίζει τις εντυπώσεις με τις συγκλονιστικές της ερμηνείες. Κρίμα που ένα χρόνο αργότερα μας αφήνει χρόνους…
Sly & the Family Stone. Μια οικογενειακή τρόπον τινά rock, funk, soul μπάντα που το βασικό της πυρίνα αποτελούσαν τα αδέρφια Sly, Freddie και Rose Stone.
The Who. Η παλιοπαρέα από την Αγγλία, παρούσα κι εδώ. Κατά την διάρκεια της εμφάνισης τους, σημειώθηκε το πιο αξιομνημόνευτο περιστατικό του τριημέρου. Ο γνωστός ακροαριστερός ακτιβιστής Abbie Hoffman,  όρμησε στη σκηνή, άρπαξε το μικρόφωνο από τον τραγουδιστή Roger Daltrey και απευθύνθηκε στον κόσμο προτού ο κιθαρίστας του γκρουπ, Pete Townshend, τον κοπανήσει στο κεφάλι με την κιθάρα του και τον πετάξει από την σκηνή.
Jefferson Airplane. Γνώριμοι από το Monterey κι αυτοί, μια psychedelic rock μπάντα που θεωρείται ότι ήταν οι πρώτοι που συντέλεσαν στην επικράτηση του είδους.
Κυριακή 17 Αυγούστου
Joe Cocker. Ο Άγγλος rock/blues μουσικοσυνθέτης και τραγουδιστής ευρισκόμενος σε Αμερικάνικη περιοδεία τον Αύγουστο του ’69, κανονίστηκε να εμφανιστεί και στο Woodstock όπου εντυπωσίασε με τη σκηνική του παρουσία και την ερμηνία του κυρίως στο τραγούδι των Lennon/McCartney, «With a Little Help from My Friends». Ο Cocker θα πει αργότερα για την εμπειρία του στο Woodstock: «ήταν σαν μια έκλειψη… ήταν μια πολύ ξεχωριστή μέρα».
Ten Years After. Η rock/blues παρέα του κιθαρίστα και τραγουδιστή Alvin Lee που χάρισε στο κοινό του Woodstock το ανεπανάληπτο «I'm Going Home»
The Band. Αμερικάνικο rock γκρουπ που ξεκίνησε αρχικά το 1958 σαν το σχήμα που συνόδευε τον rock n’ roll τραγουδιστή Ronnie Hawkins, ως The Howks. Μετά την αποχώρηση του Hawkins το 1964, άρχισαν να διαμορφώνονται στην τελική τους μορφή.
Johnny Winter. Σπουδαίος blues κιθαρίστας, που συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο με τους καλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών, το 1969, στα πλαίσια περιοδείας με το σχήμα του Winter Trio, στο οποίο συμμετείχε και ο αδερφός του Edgar, επίσης εξαίρετος μουσικός, εμφανίστηκαν και στο Woodstock.
Blood, Sweat & Tears. Μια jazz rock πολυπληθής μπάντα που δημιουργήθηκε από τον μουσικοσυνθέτη Al Kooper μετά την εμφάνισή του στο Monterey Pop Festival.
Crosby, Stills, Nash & Young. Το 1967 στο Monterey, εμφανίστηκαν οι Buffalo Springfield, δύο μέλη των οποίων, οι  Neil Young και Stephen Stills, ένα χρόνο αργότερα μαζί με τους  David Crosby καιGraham Nash,  έφτιαξαν τους Crosby, Stills, Nash and Young, ένα rock folk σχήμα με ιδιαίτερο ήχο.
The Butterfield Blues Band. Η μπάντα του blues τραγουδιστή και μουσικού Paul Butterfield, που και αυτοί συμμετείχαν και στο Monterey Pop Festival.
Sha-Na-Na. Ένα rock n’ roll γκρουπ από τη Νέα Υόρκη που στις εμφανίσεις τους αναβιώνουν το κλήμα της δεκαετίας του 50, με τα λαμέ κουστούμια και το χορό τους.
Jimi Hendrix. Τα λόγια είναι περιττά για τον μεγαλύτερο κιθαρίστα όλων των εποχών. Θα πω μόνο ότι πολλοί βρέθηκαν στο Woodstock για να δουν ξανά τον κιθαρίστα που στην πρώτη του εμφάνιση επί αμερικανικού εδάφους, δυο χρόνια πριν στο Monterey, έβαλε καινούργιες βάσεις στον τρόπο που παίζεται η κιθάρα.
Έχει ξημερώσει για τα καλά η Δευτέρα 18 Αυγούστου όταν ο Hendrix κατεβαίνει απ’ τη σκηνή, και τοWoodstock Music And Art Fair περνάει στην Ιστορία.
Μετά το τέλος του φεστιβάλ έγινε ο απολογισμός: σημειώθηκαν 3 θάνατοι, ένας από υπερβολική δόση ναρκωτικών, ένας από κρίση περιτονίτιδας κι ενός ατόμου που καταπλακώθηκε από ένα τρακτέρ (!), τρεις γεννήσεις, 5.162 τραυματισμοί και 177 συλλήψεις. Οι διοργανωτές αναγκάστηκαν να επιστρέψουν το αντίτιμο 18.000 εισιτηρίων σε άτομα τα οποία τελικά δεν κατάφεραν να φτάσουν ποτέ στο Woodstock, λόγω του μποτιλιαρίσματος. Έχασαν ακόμη περίπου ένα εκατομμύριο δολάρια από απρόβλεπτα έξοδα και τελικά η μόνη που έβγαλε κέρδος από το όλο εγχείρημα ήταν η Warner, η εταιρεία που είχε τα δικαιώματα της κινηματογραφικής ταινίας του Michael Wadleigh και η οποία έβαλε στα ταμεία της 17 εκατομμύρια δολάρια.
Τέλος, το Woodstock, αποτέλεσε την πρώτη κραυγαλέα εμπορική εκμετάλλευση της έννοιας «μαζική συνύπαρξη ανθρώπων με το ίδιο μουσικό γούστο», κάτι που ακολουθούν από τότε οι περισσότεροι (για να μην πω όλοι) διοργανωτές παρόμοιων συναθροίσεων!

(το παραπάνω άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε, από τον οικοδεσπότη, στις 26 Φεβρουαρίου 2011 στο e-Περιοδικό του MusicHeaven)

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

Κεφτέδες με λιαστή ντομάτα και καπαροβλάσταρα


Υλικά:
8 λιαστές ντομάτες σε λάδι
8 καπαροβλάσταρα τουρσί
1 μεγάλο κρεμμύδι
3 σκελίδες σκόρδο
1 κλωναράκι πλατύφυλλο βασιλικό φρέσκο
1 αβγό
1 κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1/2 κ.γ. μαγειρική σόδα
αλάτι, μπούκοβο
λάδι

Βάζουμε τις ντομάτες και τα καπαροβλάσταρα μια ώρα σε νερό, για να ξεπλυθούν από το λάδι και το ξύδι. Μετά τα στραγγίζουμε και τα στεγνώνουμε με χαρτί κουζίνας.
Ψιλοκόβουμε σε μια λεκανίτσα τις ντομάτες, τα καπαροβλάσταρα, το κρεμμύδι, το σκόρδο και τα φύλλα του βασιλικού.
Προσθέτουμε το αυγό, ένα σφηνάκι λάδι, το αλάτι, το μπούκοβο και ανακατεύουμε καλά τα υλικά με το χέρι.
 Τέλος ρίχνουμε και το αλεύρι ανακατεμένο με τη σόδα και τα δουλεύουμε όλα μαζί με ένα κουτάλι. Αν χρειαστεί, προσθέτουμε λίγο αλεύρι ακόμα ώστε το μείγμα μας να "δέσει".
Σκεπάζουμε τη λεκανίτσα και την αφήνουμε στο ψυγείο για μια ώρα.

Μοιράζουμε κουταλιές σε καυτό λάδι και τηγανίζουμε 2 λεπτά από κάθε πλευρά.
Στραγγίζουμε το παραπανίσιο λάδι σε χαρτί κουζίνας και σερβίρουμε τους κεφτέδες μας ζεστούς.  

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

Ο μπυρομεζές της κρίσης...

...ή, δεν είναι εποχή να πετάς τα περισσεύματα.


Προχτές απλώθηκε στο τραπέζι, ένα ολόκληρο κοτόπουλο ψημένο στη σούβλα.
Μετά το πέρας της βραδιάς, είχε περισσέψει σχεδόν το μισό, που μπήκε στο ψυγείο για αργότερα.
Σήμερα ήρθε το αργότερα, μαζί με την επιθυμία για μια (δυο, τρεις...) παγωμένη μπύρα...

Καθαρίζουμε, λοιπόν, το προχτεσινό ψημένο κοτόπουλο από κόκαλα, πέτσες και χόνδρους και ψιλοκόβουμε το κρέας που προέκυψε.
Σε ένα λεκανάκι, προσθέτουμε ένα μεγάλο ξερό κρεμμύδι περασμένο στον τρίφτη, δυο σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες, ένα αβγό, ένα σφηνάκι λάδι, ψιλοκομμένα φύλλα από τρία κλωναράκια φρέσκια ρίγανη, αλάτι, μπούκοβο και όσο αλεύρι χρειάζεται για να δέσει το μείγμα μας, ώστε να στέκεται στο κουτάλι.
Με ένα κουτάλι μοιράζουμε σε καυτό λάδι και τηγανίζουμε για ένα λεπτό από κάθε πλευρά (δεν θέλει περισσότερο γιατί το κοτόπουλο είναι ήδη ψημένο).
Αφήνουμε να κρυώσουν λίγο και συνοδεύουμε με παγωμένη μπύρα (μια απ' τις τόσες Ελληνικές που υπάρχουν)!!!   

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012

Χοιρινός κρασομεζές!!!


Υλικά:
1/2 κιλό χοιρινό, μπούτι με λίγο λιπάκι
1 μεγάλο κρεμμύδι
2 σκελίδες σκόρδο
1 μεγάλη πιπεριά φλωρίνης
2 λιαστές ντομάτες σε λάδι
1 κρασοπότηρο λάδι
1 κρασοπότηρο άσπρο κρασί
αλάτι, μπούκοβο, θυμάρι

Κόβουμε το κρέας σε κύβους.
Χοντροκόβουμε κρεμμύδι, σκόρδο, πιπεριά και ντομάτες.
Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε το λάδι και τσιγαρίζουμε ελαφρά, ανακατεύοντας συνέχεια, με τη σειρά, κρεμμύδι, πιπεριά, σκόρδο, κρέας.
Προσθέτουμε τη ντομάτα και το θυμάρι, συνεχίζουμε το ανακάτεμα και μετά ένα λεπτό, σβήνουμε με το κρασί.
Χαμηλώνουμε τη φωτιά ρίχνουμε το αλάτι και το μπούκοβο και σιγοβράζουμε μέχρι να αρχίσει ξανά το τσιγάρισμα.
Τσιγαρίζουμε μέχρι να πάρει χρωματάκι το κρέας. 

Συνοδεύουμε, φυσικά, με παγωμένο άσπρο κρασί!!! 


Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Concert For Bangladesh



Ήταν 1η Αυγούστου του 1971 όταν πραγματοποιήθηκε η πρώτη από τις δύο φιλανθρωπικές συναυλίες, με τίτλο "Concert For Bangladesh", που οργάνωσαν οι George Harrison και Ravi Sankar, για την ενίσχυση των προσφύγων του Ανατολικού Πακιστάν, στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης.