Μελομακάρονα ...ἄθρησκα!

Ἄθρησκα, γιατί δέν ἔχουν καμιά σχέση μέ τά Χριστούγεννα…

ὑλικά:
σπαγγέτι (νούμερο καί βράσιμο, κατά τά γοῦστα τοῦ καθενός)
ἕνα μεγάλο κρεμμύδι ξερό
μιά πράσινη πιπεριά
δυό λιαστές ντομάτες
μιά σκελίδα σκόρδο
μιά κουταλιά τῆς σούπας πελτέ
ἕνα σφηνάκι μέλι
λάδι, ἀλάτι, πιπέρι.

Ἀφοῦ βράσουμε τά μακαρόνια μας, τά “λαδώνουμε” κι ἐτοιμάζουμε τή σάλτσα.
Κόβουμε τό κρεμμύδι καί τήν πιπεριά σέ λεπτές λωρίδες καί ψιλοκόβουμε, σκόρδο καί λιαστές ντομάτες.
Σέ βαθύ τηγάνι, “μαραίνουμε”, μέ μιά κούπα νερό κι ἕνα σφηνάκι λάδι, τό κρεμμύδι καί τήν πιπεριά· μόλις σωθεῖ τό νερό κι ἀρχίσει τό τσιγάρισμα στό λάδι, προσθέτουμε τή λιαστή ντομάτα καί, μετά ἕνα λεπτό, τό σκόρδο, τόν πελτέ, ἀλάτι καί πιπέρι, κατά τά γοῦστα μας κι ἀνακατεύουμε συνέχεια μέχρι νά διαλυθεῖ ὁ πελτές.
Τέλος, προσθέτουμε τό μέλι καί μόλις δοῦμε ὅτι τείνει νά γίνει πολύ ρευστό, ρίχνουμε καί τά μακαρόνια μας.
Κάνουμε ἕνα καλό ἀνακάτεμα γιά νά “παντρευτεῖ” ἡ σάλτσα μέ τό ζυμαρικό καί σερβίρουμε ἀμέσως!

Λικέρ φραγκόσυκο

Τώρα, πού τά φυσικά ὅρια τῶν χωραφιῶν, στά χωριά, ἔχουν γεμίσει μ' ἕναν καρπό, πού θεωρεῖται καί "ὑπερτροφή", ἀς φτιάξουμε ἕνα "ὑπερυδήποτο"!!!

(Ἐπιβάλεται ἡ χρήση χοντρῶν δερμάτινων γαντιῶν, κατά το μάζεμα καί τό ἀρχικό καθάρισμα ἀπό τά ἀγκάθια!) 

ὑλικά
καμιά δεκαπενταριά φραγκόσυκα ὥριμα
(ὅσο πιό ὥριμα εἶναι, τόσο πιό κοκκινωπό θά βγεῖ τό λικαιράκι μας)
ζάχαρη
τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο ἤ βότκα
κλωναράκια ἀαρμπαρόριζας

Καθαρίζουμε, «ἀριστοκρατικά» (μέ πιρούνι καί μαχαίρι), τά φραγκόσυκα, πρός ἀποφυγήν δυσάρεστων τσιμπημάτων καί τά χοντροκόβουμε σ’ ἔνα μπώλ.
Ζυγίζουμε τήν ψήχα, γιατί θά χρειαστοῦμε τό ἕνα τρίτο σέ ζάχαρη.

Ἀδειάζουμε, σ’ ἕνα γυάλινο βάζο, τά φροῦτα, προσθέτουμε τρία κλωναράκια ἀρμπαρόριζας, ρίχνουμε ἀπό πάνω τή ζάχαρη, καί, τέλος, ὅσο ποτό χρειάζεται, ὥστε νά τά σκεπάσει.Κλείνουμε καλά και ἀφήνουμε, σέ σκιερό καί δροσερό μέρος, γιά εἴκοσι μέ εἴκοσι πέντε μέρες.

Ἀπό τήν ἄλλη κι ὅλας μέρα, θά δοῦμε τή ζάχαρη νά ἀπορροφᾶται, σιγά σιγά ἀπ' τούς "συγκάτοικους" τοῦ βάζου.

Μιά δυό φορές τή μέρα, στήν ἀρχή (μέχρι νά λιώσει ἡ ζάχαρη), κουνᾶμε τό βᾶζο· μετά, ὅποτε τό θυμώμαστε…
Μετά τις εἴκοσι μέ εἴκοσι πέντε μέρες, στραγγίζουμε, πολύ καλά (ἴσως χρειαστεῖ καί τρεῖς φορές) το περιεχόμενο, χρησιμοποιώντας φίλτρο τοῦ καφέ, καθόμαστε ἀναπαυτικά σέ μια πολυθρόνα καί, ἀφοῦ ἀπολαύσουμε πρῶτα το χρῶμα καί τό ἄρωμα, κλείνουμε τά μάτια καί ἀφήνουμε τό λικεράκι, ν’ ἀρωματίσει καί τό μέσα μας!!!